Privacy, een Engelse term die vertrouwelijk kan worden vertaald in het juridisch-juridisch lexicon, het recht op privacy van iemands privéleven.
Het recht om niet te worden onderworpen aan ongeoorloofde schendingen van de privacy door de overheid, bedrijven of individuen maakt deel uit van de privacywetten van veel staten over de hele wereld en, in sommige gevallen, van de grondwet.
Concept en betekenis
Het concept van universele individuele privacy is een modern concept, vooral geassocieerd met de westerse, Britse en Noord-Amerikaanse cultuur, en is tot voor kort vrijwel onbekend gebleven in sommige culturen. De meeste culturen erkennen echter het vermogen van individuen om bepaalde delen van hun persoonlijke informatie te verbergen.
De betekenis is in de loop van de tijd ook geëvolueerd in relatie tot de technologische evolutie die heeft plaatsgevonden sinds de tijd van Warren en Brandeis (eind 19e eeuw). Aanvankelijk verwijzend naar de sfeer van het privéleven, heeft het de afgelopen decennia een uitgebreide evolutie doorgemaakt, waarbij het het recht op controle over de persoonlijke gegevens aanduidt. Daarom houdt de huidige betekenis van privacy in het algemeen verband met het recht van de persoon om te controleren of de informatie over hem alleen door anderen wordt behandeld of bekeken als dat nodig is.
Privacy moet ook niet worden verward met eenzaamheid, en dit moet niet worden verward met verlating, aangezien er in feite een groot verschil is tussen ‘alleen zijn’, ‘alleen gelaten worden’ en ‘alleen gelaten worden. zelfvoorziening “met een handicap zonder in staat te zijn om te begrijpen of te willen. De term zou ook een culturele betekenis hebben: volgens sommige onderzoekers onderscheidt het begrip privacy de Anglo-Amerikaanse cultuur van de West-Europese cultuur, zoals de Belgische, Nederlandse, Franse, Italiaanse of Duitse. Er zijn echter te veel overeenkomsten tussen de twee, vooral vanuit het oogpunt van de rol van persoonlijke informatie binnen het bedrijf. Denk aan het beschermen van je bedrijfs e-mailadres, waarmee je vaak niet privé mag e-mailen.
Legale bescherming
Het recht op privacy moet niet worden verward met het recht op geheimhouding, dat ook gericht is op het beschermen van een voorbehouden ruimte van het privéleven maar dat om de een of andere reden elementen bevat die in ieder geval bij sommigen bekend zijn: de arts is bijvoorbeeld zeker op de hoogte van de gezondheidstoestand van zijn patiënt, maar heeft de plicht om het beroepsgeheim te bewaren over nieuws waarvan hij op de hoogte is.
Het recht op privacy is niet eens geheel te combineren met het recht op bescherming van persoonsgegevens (d.w.z. bescherming tegen continue monitoring, voorspelling van gedrag, profilering van individuen) dat voortvloeit uit het recht op privacy.
De verspreiding van nieuwe technologieën sinds de 21e eeuw heeft bijgedragen aan het dunner worden van de privacybarrière, bijvoorbeeld de traceerbaarheid van mobiele telefoons of het relatieve gemak van het vinden van en inloggen op e-mailadressen van mensen, wat bijvoorbeeld kan leiden tot het fenomeen spamming (afgekort: spam), ongewenste reclame. Zelfs de geolocatie van smartwatches, in combinatie met functies die daarin zijn opgenomen, zoals de hartslagmeter, kan een aanzienlijke impact hebben op de privacy, waardoor marketingbedrijven de gebruiker kunnen volgen in zijn consumptiegewoonten en persoonlijke smaak door middel van gedragsadvertentietechnieken, dat wil zeggen een verzameling gebruikers’ persoonlijke informatie als marketingmiddel om gerichte advertenties voor te stellen, zoals benadrukt door Federprivacy in 2015, en bevestigd door een onderzoek uitgevoerd door de Universiteit van Pisa in samenwerking met de Universiteit van Essex en de Harvard Medical School.
De digitalisering van afbeeldingen draagt bij aan een voortdurende en geleidelijke vermindering van de vertrouwelijkheid en maakt het moeilijk om deze te beschermen: het online delen van een afbeelding of een video op internet betekent verlies van controle over het ingevoegde materiaal. Bijvoorbeeld, sexting – het delen van erotische foto’s voornamelijk op sociale netwerken – houdt de totale onmogelijkheid in om het te verbergen, aangezien het door andere gebruikers kan worden gedownload en op elk ander moment opnieuw op het internet kan worden ingevoerd. Soortgelijke problemen doen zich voor wanneer er video’s zijn die op de een of andere manier schadelijk zijn voor de privacy of op de een of andere manier schadelijk zijn voor andere mensen, vooral als ze minderjarig zijn.
Met de Europese verordening van 2016 gaan we van een eigen visie op de gegevens over naar een visie op controle van de gegevens, wat leidt tot meer vrijheid in de circulatie ervan en tegelijkertijd de rechten van de belanghebbende partij versterkt, die moet kunnen weten of zijn gegevens worden gebruikt en hoe ze worden gebruikt om hem en de hele gemeenschap te beschermen tegen de risico’s die ontstaan bij de verwerking van gegevens.
De nieuwe regels voorzien in:
- voor burgers gemakkelijke toegang tot informatie over hun gegevens, de behandelingsmethoden en de doeleinden ervan;
- een recht op gegevensoverdraagbaarheid;
- de institutionalisering van het recht om te worden vergeten, zoals beoogd door het Europees Hof van Justitie, waardoor het mogelijk wordt om gegevens te verwijderen en te verkrijgen wanneer de publieke belangstelling voor het nieuws ophoudt;
- de verplichting van bedrijven om ernstige schendingen van burgergegevens te melden;
- de bedrijven hoeven alleen verantwoording af te leggen aan de toezichthoudende autoriteit van de staat;
- administratieve sancties tot 4% van de wereldwijde omzet van bedrijven in geval van overtreding van de regels.
Op 28 januari vieren verschillende landen over de hele wereld de Europese Dag voor de Bescherming van Persoonsgegevens, ingesteld door de Raad van Europa.
De situatie in de verschillende contexten
In de journalistiek
De relatie tussen het recht van de pers en privacy is zeer complex en wordt beheerst door een reeks regels, die in de loop van de tijd zijn gestratificeerd, die hebben geprobeerd een correct compromis te bereiken tussen de verschillende betrokken belangen. Er zijn regels gericht op de bescherming van de privacy van burgers waaraan journalisten zich moeten houden bij de uitvoering van hun werk.
In het arbeidsrecht
Het Hooggerechtshof heeft met vonnis nr. 18980 van 01.08.2013 vastgesteld dat de werkgever het nieuws dat de werknemer afwezig is wegens ziekte niet aan derden mag bekendmaken, zelfs als hij niet aangeeft aan welke ziekte hij lijdt omdat het vormt de verspreiding van gevoelige gegevens, met betrekking tot de gezondheid van het onderwerp. Dit gedrag is in strijd met de regels die uitdrukkelijk zijn vastgelegd in art. 22 van wetsdecreet. n. 196 van 2003.
In de informatica
Van groeiend belang is de kwestie van IT-beveiliging die zowel burgers als bedrijven aangaat: het omvat alle aspecten van de bescherming van gevoelige gegevens die digitaal zijn opgeslagen, maar is vooral bekend bij het grote publiek met betrekking tot het gebruik van internet. Bedenk dus voor ge iets intypt op uw klavier.
Met de ontwikkeling en verspreiding van sociale netwerken is de prevalentie van sociale bohs toegenomen, wat heeft geleid tot politieke polarisatie en intimidatie. Online intimidatie is toegenomen, vooral onder tieners, wat heeft geleid tot meerdere privacyschendingen. Het gebruik van Facebook en Instagram, met het gebruik van locatietechnologieën en het gebruik van advertenties en verschillende trackingmethoden, vormt een bedreiging voor de digitale en niet-digitale privacy.
Op softwareniveau sturen spywareprogramma’s, die zichzelf vaak frauduleus installeren op de computers van de slachtoffers, persoonlijke gegevens (bezochte pagina’s, e-mailaccounts, smaken, online cloud backups (bijvoorbeeld inloggen Dropbox en Microsoft OneDrive), enz.) naar bedrijven die ze vervolgens opnieuw zullen verwerken en doorverkopen. Er is ook een methode, social engineering genaamd, waarmee oplichters via de meest uiteenlopende psychologische technieken persoonlijke informatie over slachtoffers kunnen verkrijgen: het is een soort manipulatie die ertoe leidt dat gebruikers spontaan hun vertrouwelijke gegevens verstrekken.
De wet op de privacy bestraft met een gevangenisstraf van maximaal twee jaar degene die een onrechtmatige verwerking van persoonsgegevens via internet uitvoert, bijvoorbeeld door het publiceren van een foto van het gezicht van een ander zonder uw toestemming. Wanneer de beelden een intiem karakter hebben (naakt onderwerp, seksuele handeling, enz.), kan het ernstigste misdrijf van stalking worden geactiveerd. De wet vereist dat het doel van de publicatie is om ervan te profiteren en om het slachtoffer schade toe te brengen, maar deze uitdrukking is in de jurisprudentie ruim geïnterpreteerd, volgens welke een eenvoudige ergernis of verstoring voldoende is voor de doeleinden van de misdaad, het slachtoffer. Om vergoeding van schade te vragen, is het noodzakelijk om burgerlijk te handelen.
Om het individu te beschermen, kunnen door de betrokken gebruiker enkele voorzorgsmaatregelen worden genomen, zoals:
- Gebruik niet-triviale wachtwoorden (Engels: Password en Duits: Passwort) met alfanumerieke codes.
- Vermijd het delen van uw wachtwoord zoveel mogelijk.
- Installeer en configureer firewall en antivirus goed, zodat ze daarna constant worden bijgewerkt.
- Gebruik antispyware die uw besturingssysteem effectief kan opschonen.
- Open geen e-mailbijlagen die door vreemden zijn verzonden.
- Configureer het privacyniveau van onze browser minimaal op gemiddeld niveau.
- Lees de licenties en het privacybeleid zorgvuldig door voordat u software installeert.
- Toevlucht nemen tot verduisteringsstrategieën.
Er zijn ook minder directe maar effectievere oplossingen zoals het gebruik van cryptografie, waarmee we een privébericht kunnen versleutelen met speciale software zodat alleen de ontvangende gebruiker het in duidelijke tekst kan lezen, gecombineerd met de implementatie van de digitale handtekening.
Met de verspreiding van Voice over IP (VOIP) en chat (zelfs als ze moeilijker te onderscheppen lijken), zullen hopelijk geen andere gebieden van mogelijke privacyschending worden gecreëerd.
Op het internet
Het gebruik van internet vormt ook een belemmering – mogelijk – voor de privacy van de privacy van gebruikers, en in het bijzonder voor navigatie op het telematicanetwerk: in het bijzonder zijn HTTP-cookies de gegevens die zijn opgeslagen op de computer van een gebruiker die in het algemeen geautomatiseerde toegang tot sites en/of webfuncties, bijhouden van gebruikersinstellingen op de site, en toestaan dat de gebruiker zowel in zijn bewegingen op een enkele site als in navigatie op verschillende sites wordt gevolgd, voor het geval er cookies worden ingesteld van sites van derden. Cookies zijn een veelvoorkomend probleem op het gebied van internetprivacy. Hoewel website-ontwikkelaars cookies gebruiken voor legitieme technische doeleinden, kan er sprake zijn van misbruik. In 2009 hebben twee onderzoekers, Balachander Krishnamurthy en Craig Wills, aangetoond dat sociale netwerkprofielen kunnen worden gekoppeld aan cookies, d.w.z. dat het voor derden, bijvoorbeeld advertentienetwerken, mogelijk is om de verschillende informatie die de gebruiker identificeert te koppelen om de het surfgedrag van de gebruiker, een praktijk die ten grondslag ligt aan gedragsadvertenties.
In het verleden waren de meeste internetgebruikers niet op de hoogte van het bestaan van cookies, maar momenteel worden de mogelijke negatieve effecten ervan algemeen erkend: een recent onderzoek heeft zelfs aangetoond dat 58% van de gebruikers minstens één keer cookies van hun computer heeft verwijderd en dat 39% van de gebruikers verwijdert ze elke maand routinematig van hun computer. Aangezien cookies de belangrijkste manier zijn voor adverteerders om potentiële klanten te identificeren, en gezien het bewustzijn van veel gebruikers die ze zijn gaan verwijderen, zijn sommige adverteerders begonnen met het gebruik van permanente Flash-cookies (die een grotere hoeveelheid gegevens kunnen beheren, niet verlopen, en worden opgeslagen op meerdere locaties op dezelfde machine) en zombie-cookies (cookies die opnieuw worden gemaakt nadat ze zijn verwijderd, dankzij externe back-ups naar het geheugen dat is bedoeld voor klassieke cookies), maar moderne browsers en anti-malware kunnen ze detecteren en verwijderen.
Een van de voordelen van het gebruik van cookies is dat ze voor veel bezochte websites die bij toegang een wachtwoord vereisen, ervoor zorgen dat ze niet elke keer hun persoonlijke gegevens hoeven in te voeren. Een cookie kan ook uw voorkeuren volgen om de sites met de meeste interesse te tonen. Sommige van deze voordelen worden ook als negatief ervaren: een van de meest voorkomende manieren van diefstal van gevoelige gegevens die door (computer)crackers worden gebruikt, is juist het “stelen” van de toegangsgegevens tot sites die zijn opgeslagen door cookies. Veel sites, die gratis zijn, profiteren door hun ruimte aan adverteerders te verkopen. Deze advertenties, die zijn aangepast aan de smaak van de gebruiker, kunnen vaak ergernis veroorzaken tijdens het browsen. Cookies zijn meestal onschadelijk, met uitzondering van cookies van derden. Dit soort cookies worden in feite niet door de site zelf geïmplementeerd, maar door reclamebedrijven voor webbanners en zijn gevaarlijker omdat ze de navigatiegegevens van gebruikers aan bedrijven verstrekken buiten de site van waaruit ze zijn geregistreerd, en heel vaak, zonder hun kennis van de gebruiker.
Cookies worden vaak geassocieerd met pop-upvensters, omdat deze vensters vaak, maar niet altijd, op maat gemaakt zijn voor de persoon. Deze vensters zijn erg irritant tijdens het browsen omdat ze vaak moeilijk te sluiten zijn omdat de sluitknop strategisch verborgen is in een onwaarschijnlijk deel van het scherm. In het slechtste geval kunnen deze pop-upadvertenties het scherm volledig vullen en terwijl ze proberen ze te sluiten, kunnen ze ervoor zorgen dat ongewenste sites worden geopend.
Sommige gebruikers kiezen ervoor om cookies in hun webbrowser uit te schakelen. Deze actie kan sommige privacyrisico’s verminderen, maar kan de functionaliteit van veel sites ernstig beperken of belemmeren. Alle belangrijke webbrowsers hebben deze deactiveringsmogelijkheid intern, zonder dat er een extern programma nodig is. Als alternatief kunnen gebruikers vaak alle opgeslagen cookies verwijderen. Sommige browsers (zoals Mozilla Firefox, Edge en Opera) bieden de mogelijkheid om cookies automatisch te verwijderen telkens wanneer de gebruiker de browser sluit. Een derde optie is het activeren van cookies in het algemeen, maar het voorkomen van misbruik ervan. Desondanks zijn er zorgen dat het handmatig verwijderen van de browsecache als wapen ten gunste van privacy overschat is.
Het profileringsproces (ook bekend als “tracking”) verzamelt en analyseert verschillende gebeurtenissen, elk toe te schrijven aan een enkele maker, om informatie te verkrijgen (met name activiteitenmodellen) met betrekking tot de persoon van herkomst. Sommige organisaties houden zich bezig met de profilering van het surfen op het web en verzamelen de URL’s van de sites die ze bezoeken. De resulterende profielen kunnen mogelijk een link creëren met informatie die de persoon die heeft gebladerd persoonlijk identificeert.
Sommige webgeoriënteerde zoekmarktorganisaties kunnen deze praktijk op legitieme wijze gebruiken, bijvoorbeeld om typische profielen van internetgebruikers op te bouwen. Dergelijke profielen, die gemiddeld genomen de trends van grote gebruikersgroepen beschrijven in plaats van echte individuen, kunnen nuttig zijn voor marktanalyses.
Tracking wordt een privacyprobleem wanneer gegevens die overeenkomen met het profiel van een persoon in verband worden gebracht met de persoonlijk identificeerbare informatie van de persoon.
Een bijzonder ernstige vorm van schending van de privacy op internet is de zogenaamde “wraakporno”, die erin bestaat erotisch materiaal openbaar te delen zonder toestemming van de hoofdpersoon van hetzelfde voor wraak of afpersing. Verschillende staten hebben wetten en bepalingen uitgevaardigd om deze praktijk tegen te gaan.
De bescherming van privacygerelateerde gegevens wordt bedreigd door sociale netwerken zoals Facebook, aangezien veel werkgevers ze gebruiken om informatie te vinden over kandidaten die hun cv indienen. Aan de andere kant, altijd op het gebied van werk, vormen sociale netwerken een gevaar, zelfs na aanwerving binnen een bedrijf, provider of kpnmail.
In Québec zou een verzekeringsmaatschappij bijvoorbeeld informatie op Facebook hebben verzameld om te bepalen of een werknemer die wegens ziekte afwezig was op het werk in aanmerking kwam voor de uitkering. Sterker nog, de werknemer, die een jaar met verlof was vanwege een ernstige depressie, had foto’s geplaatst die tijdens een vakantie in een bar zouden zijn genomen. De betreffende verzekeraar stopte vervolgens met het uitkeren van een eventuele WW-uitkering door de werknemer geschikt te achten om weer aan het werk te gaan. Bovendien zijn veel sites geïntegreerd met Facebook voor retargeting-doeleinden op basis van gedrag door het sociale netwerk de navigatiegegevens van hun gebruikers te geven.
Het gebruik van internet werpt een probleem op bij het balanceren van privacybescherming en vrijheid van meningsuiting online. Gevallen waarin de gebruiker een gedachte op het web heeft geuit, zijn te herleiden tot gevallen van laster. De Hoge Raad heeft bepaald dat sociale netwerken moeten worden beschouwd als openbare plaatsen, dus als een werknemer van een bedrijf een negatief advies aan het bedrijf schrijft op zijn privéprofiel, kan dit leiden tot laster en een daaruit voortvloeiend ontslag om gegronde redenen. Ook is door de Hoge Raad (2014) gesteld dat het ook mogelijk is om aan smaad zelfs uitlatingen toe te schrijven waarin geen eigennamen zijn genoemd, zolang de persoon wiens reputatie geschaad is door een beperkt aantal personen identificeerbaar is, ongeacht van de nominatieve aanduiding.
Deze voorbeelden illustreren de gevaren van sociale netwerken voor de bescherming van de privacy.